Roadtrip NC 500 Schotland 17 t/m 25 april 2023

Na onze roodtrip in Amerika in 2017  op de Harley's gaan Jan en ik deze keer met de motor een roadtrip maken in Schotland en wel op d NC 500. Ik op mijn Harley en Jan met zijn BMW.(Mooie combi toch?) Deze route start in Inverness en gaat via de kustlijn helemaal naar het Noordelijkste puntje van het Schotse vasteland om van daaruit via de westelijke kustlijn terug te rijden richting Fort Wiliam in de Schotse Hooglanden. Jan en ik gaat hem echter omgekeerd rijden en beginnen niet In Inverness maar ons startpunt ligt aan de oevers van het  meer van loch Lomond. Dit meer is het startpunt van de beroemde "West Higlandway" .Het lange afstandswandelpad dwars door de Schotse Hooglanden. De weg volgt de richting van de wandelroute in grote lijnen  Door m links om te rijden en op de linker weghelft te rijden zitten we aan de goede kant voor de uitzichten langs de kustlijn.

                Op onderstaand kaartje de officiële route van de NC 500

4We trekken voor de trip 10 dagen uit omdat we er ook nog een stuk van de West Highlandway aan vast knopen. 

Maandag 17 april  Het vertrek
De wet van Murphy, daar beginnen we maar eens mee: bij het inpakken van de motortassen zag ik tot mn grote schrik dat een beugel die de tas aan de motor verbind volledig doormidden was geknapt…………. Niet meer te repareren op zo’n korte termijn. Er afgehaald en zoveel mogelijk overgepakt.Hopen dat Jan straks nog wat ruimte over heeft. Balen als een stekker. Gisteren nog gereden maar niet opgemerkt anders was het nog te repareren geweest. Gelukkig kon ik nog wat spullen bij Jan kwijt. Nog ff een bak koffie en dan wegwezen. 

Op de Afsluitdijk werden we verrast door ijzig koudfrontje. Pas in de kop van Noord Holland kwam het zonnetje er weer een beetje bij en konden we ons weer een beetje opwarmen. Al tegen half twee stonden we op de vertrekpier van de boot naar Newcastle.we stonden vooraan en mochten ook al gelijk aan boord. Er waren weinig motorrijders deze overtocht waardoor we niet naar boven hoefden te rijden maar op het hoofddek konden parkeren, en helemaal vooraan zodat we morgen ook gelijk als eersten van de boot kunnen, mazzeltje.motor vastgesjord en naar onze hut gegaan om de spullen weg te brengen en gelijk een halve liter bier naar binnen werken. Zoal gebruikelijk neemt Jan altijd twee biertjes mee voor onderweg….. Daarna gelijk naar de bar om ook nog wat te drinken. Het duurt nog een paar uurtjes voordat de boot vertrekt. Dus ook maar terug naar de hut lekker twee uurtjes liggen pitten. Om Kwart overvijf vertrok de boot voor de 17 uur durende reis. Na het avondeten(fish and chips) naar de bar voor een drankje. Ik neem een cappuccino, want bier gaat er niet meer in.de muziek kan ons niet zo bekoren en gaan weer terug naar de hut, waar we een filmpje willen kijken, maar er is geen zak aan.Jan besluit om nog even naar de bar te lopen en komt even later met twee verrukkelijke (dubbele) whiskey’s te halen( voor de kenners:”Tallisker Dark Storm) Heeeeeerlijk.

Daarna slapen.Jan gooit de kop in de kussen en is binnen 5 minuten in een diepe snurk slaap. Zoals zo vaak lukt mij dat niet en blijf maar woelen en draaien. Ik val eindelijk in slaap, maar wordt om 3 uur wreed gewekt door Jan die de verlichting vol aan gooit en uit zijn bovenbed knalt op zoek naar zijn broek: hij dacht dat ie de sleutels nog aan in het contact had laten zitten. Was niet het geval maar zaten gewoon in de broek: maar goed de hele keet wakker natuurlijk.

Dinsdag 18 april Newcastle naar Balloch
Al vroeg wakker op een hele kalme zee ( de gehele reis trouwens) douchen en ontbijten, en tegen negen uur lopen we de haven van Newcastle binnen. Naar het benedendek om de motoren los te maken. We kunnen na de eerste vrachtauto gelijk van boord en binnen 10 minuten zijn we door de paspoortcontrole heen. Wat een mazzel. Voor 10 uur rijden we al door de grote stad. We rijden twee keer ff verkeerd maar binnen een uur zitten we op het platteland en toeren we door het Engelse Landschap: Jan voorop deze keer en dat ging uitstekend.

We komen bij de Schotse grens en rijden door de Schotse laaglanden. Prachtig mooi weer er bij dus genieten! We rijden zo uren door het glooiende landschappen en genieten. De Harley bromt er mooi op los.
In de buurt van Glasgow gaat het mis, we rijden compleet verkeerd en komen aan de verkeerde kant van de  stad uit. Dwars door de stad en druk! Even gestopt en zowel de GPS alsook onszelf gereset. Daarna weer op het juiste pad en binnen een half uur in Balloch bij onze eerste stop en overnachtingsplaats.
Morgen weer verder dan de Schotse hooglanden in!

Woensdag 19 april Balloch naar Fort William.
Heerlijk geslapen en dus goed uitgerust. Rustig aan ingepakt en daarna nog samen in de zon een ontbijtje genuttigd die Jan gisteren nog snel in de winkel had gekocht, broodjes met kaas en worst, nescafeetje erbij nou de dag begint goed en weet je wat nog mooier is? Een strak blauwe lucht en een zonnetje!
Wat hebben we een mazzel met het weer….de komende dagen zijn de voorspellingen uitstekend en we horen van de Schotten dat ze versteld staan van dit mooie weer. Tegen 10en op de motor. Eerst langs de oevers van Loch Lomond. Een prachtige route waarbij je voortdurend prachtige uitzichten hebt op het meer en het omringende landschap. De kleur van de lucht en het zonlicht geeft het een bijna magisch verschijnsel. Het is niet druk op de weg dus geeft ons de ruimte om de aandacht niet alleen op de weg te hebben. We stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten. Jan rijdt met de GPS voorop en dat geeft mij heel veel rust en ruimte om achter m te rijden. Heel relaxed. Het links rijden gaat eigenlijk geheel natuurlijk, alsof je niet anders hebt gedaan gelijk vanaf de boot. Na Loch Lomond stoppen we tyndrum; het is er een drukte van belang bij het tankstation. Het is een verzamelplaats van de lopers op de WHW en veel motorrijders die op pad zijn en bij het tankstation elkaar ontmoeten of ff bij te tanken. Iedereen zit door het mooie weer buiten. Vanuit Tyndrum ga je echt de Schotse Hooglanden in. We rijden door een prachtig en overweldigend landschap. Eerst stoppen we bij de “ Bridge of Orchy” en zitten daar langere tijd aan de oevers van de snelstromende rivier. We genieten van de zon en het landschap en hebben allerlei gesprekken over van alles en nog wat. Dan langere tijd weer door een magisch landschap gereden, werkelijk zo mooi heb ik het zelden in Europa gezien. Echt indrukwekkend!! De onderstaande foto’s geven een indruk. We stoppen bij Glencoe met het uitzicht op de “Three Sisters” met het zonlicht geven ze een geweldig indruk. Wat zal dit voor de vele wandelaars ook een spektakel zijn om hier zo te lopen.De rit met het laatste stuk naar Fort William gaat via de oevers van loch Eil. We zijn al rond 1 uur in FW. We kunnen nog niet inchecken maar brengen wel alvast onze bagage weg. We besluiten om een stukje in de buurt te gaan rijden en richt Glenfinan te rijden: bekend vanwege de heerlijk whiskey die er wordt gestookt en voor de Harry Potter fans is dit plaatsje werelberoemd vanwege de oude spoorbrug waar de trein naar Zweinstein over moest. De stokerij konden we niet vinden maar de spoorbrug kon niet missen. Het is inderdaad een bedevaartsoord voor alle Harry Potter fans. Iedereen wilber een fotootje van, en ik dus ook.
We blijven daar langere tijd zitten vanwege het heerlijke zonnetje en temperatuur; lekker languit zonnen in het gras.
Aan het eind van de middag terug en ingecheckt en daarna heerlijk uit eten in een tent die Jan nog wist van vorig jaar.
Morgen weer verder richting de Applecross Pass.

Donderdag 20 april Fort William naar Applecross
We hebben overnacht in een oude gevangenis, the Garrison cells in het centrum van de stad. Het staat direct naast de rechtbank en ervoor ligt een pleintje waar je kunt parkeren. Vroeger werd je vanuit de rechtbank direct na je veroordeling overgebracht naar de gevangenis wat 10 meter lopen is. Nog vroeger werden de terdoodveroordeelden op het plein voor de gevangenis gelijk opgehangen. Tot zover een klein stukje geschiedenis. Ik had het idee dat we een kamer hadden gehuurd met twee eenpersoonsbedden maar dat leek een misvatting te zijn. We kregen echt een cel toebedeeld met een stapelbed en daarin nog een wc. We konden onze kont er niet keren zo klein. Nog een poging gedaan om de kamer te  veranderen maar helaas was het vol. Dus maar op bed gaan liggen. Daar heb je de meeste ruimte. Dan ineens gaat het stroom er vanaf. Blijkt later dat Jan een stekker in het stopcontact deed waar shampoo in zat……. werd ontdekt door de dienstdoende elektricien die een uurtje later kwam om het te verhelpen. “Bloody Dutch” was zijn reactie. We konden er wel om lachen en hij ook!
Desondanks prima geslapen en na een heerlijk ontbijt op de motor in weer stralend mooi weer.
We rijden vandaag naar Applecross en hebben daar een hotel geboekt. Om daar te komen moeten we een lange smalle en gevaarlijke pas over. Maar daarover later meer.
We rijden eerst langs de Ben Nevis range, de hoogste berg in het verenigd koninkrijk. De toppen zijn nog besneeuwd. 

Dan Verder richting het noorden langs allerlei mooi meren en bergketens van de hooglanden. Het is een genot om in te rijden. We rijden zo in een rustig tempo verder naar het Noorden. We stoppen bij wat in eerste instantie lijkt op een koffiecorner, maar als we binnenstappen blijkt het een klein chocolade fabriekje te zijn. Je kijkt van achter het glas zo de productie ruimte in van hele exclusieve bonbons. We kunnen er ook goede koffie krijgen en zitten lekker buiten in het zonnetje. Als we weer op pad gaan en we weer een poosje onderweg zijn zie ik Jan ineens naar een parkeerplaats rijden. Als ik naast hem kom te staan wijst hij me op zijn spiegelkast. Het glas wat erin hoort te zitten is verdwenen. Onderweg gebeurd?
Ik rij al die tijd achter Jan, maar heb het niet gemerkt. We rijden een eind terug in de hoop het terug te vinden maar helaas.
In de loop van de middag komen we aan bij het begin van de Bealach Na Ba pas. Een 15 km lange klim over een uiterst smal single lane road. Er zijn om de 100 m passeer plekken gemaakt om elkaar te laten passeren. We rijden in een rustig tempo omhoog en zitten gelijk wat vast achter een camper. Het is inderdaad zo smal en je de kans loopt naast de weg naar beneden te donderen. Goed opletten en intensief rijden. Uiteraard is de omgeving overweldigend. In een haarspeldbocht gaat het mis met de camper; hij krijgt de bocht niet en blijft stilstaan in de bocht, Jan ziet kans om m aan de rechterkant in de bocht te passeren, maar ik zit aan de verkeerde kant en wordt in de goot gedrukt met allemaal keien en krijg een rolberoerte. Ik geef vol gas en weet wonder boven wonder uit de goot weer op de weg te komen en kan de motor naast de camper zetten. Pffffffff. De camper staat muurvast en ik weet dan gelukkig nog net een gaatje te vinden om voor m langs te rijden en mn weg te vervolgen.

Daarna over de top naar beneden. Intensief en geconcentreerd rijden. Uitermate vermoeiend.
We komen aan in Applecross en gaan gelijk naar de Applecross Inn en kunnen daar heerlijk op het terras zitten en genieten van het prachtige uitzicht. Gelijk maar een hapje eten dan zijn we daar ook gelijk van. We doen eerst nog wat kleine boodschappen in een heel piepklein winkeltje in the middle off knowwhere. Het hotel is een mooi oud landhuis. Als we naar de kamer gaan blijkt het een tweepersoons bed te zijn. Gelukkig kunnen we nu wel de kamer veranderen en krijgen we een mooi grote kamer toebedeeld.
We drinken buiten nog een biertje en krijgen gezelschap van een mooi bruine labrador die stiekem uit de auto van zijn baas glipt en bij ons komt zitten. Jan was vanmiddag zijn handschoen verloren en die werden keurig terug gebracht door een automobiliste die ze van de weg had geplukt!
Veel valt er niet meer te beleven in dit afgelegen hotel dus zal vroeg snurken zijn vermoed ik
Morgen verder.      
P.s volgens de Schotten gaat het binnenkort sneeuwen…..        

Vrijdag 21 april Applecross naar Ullapool.

Rustig begin van de dag, douchen aankleden en eerst stoeltje in de zon met kop koffie. Nu is er een zwarte labrador die wil dat we aldoor steentjes weggooien, beest is onvermoeibaar.
Dan spullen rustig pakken en verder op de NC 500. Als ik wegrij zie ik in mijn spiegel Jan en de motor op de grond liggen!! WTFK hoe kan dat nou? Hij heeft nog geen meter gereden……wat blijkt? Jan is vergeten om het slot van het voorwiel te halen……..tja…….
Nou als dit de opmaat wordt voor de rest van de dag?
Gelukkig weer prachtig weer en een geweldige route door de Torridon Hills een uitgestrekte range van hoge bergen. Ook de route is bergie op bergie af en weer een single lane road. Prachtig om te rijden en bijna geen verkeer tegen. Af en toe zie je een verlaten huisje staan en ik vraag me af hoe je hier in hemelsnaam kunt wonen? We stoppen in Shieldaig bij een klein bistrootje waar we lekker in het zonnetje ontbijten. Op het terras komt een Schotse motorrijder ff buurten en delen we informatie over de route richting Ullapool. In kinlochwe tanken we en drinken we een kop koffie en hop weer verder, het gaat heerlijk in dit prachtige landschap en prachtig weer.
Dan slaat de rampspoed toe…….
We rijden het kleine plaatsje Poolewe in en op de brug zie ik de motor van Jan over de kop gaan. De motor gaat echt letterlijk helemaal zijwaarts over de kop. Ook Zie ik Jan tot drie keer toe over de grond rollen en zie dat zijn helm met forse klappen de grond raakt. Dat is echt goed mis. Ik parkeer mijn motor op een veilige plek en ren op Jan af die kermende van de pijn opstaat van de grond. Hij kan gelukkig lopen maar zie aan zijn gezicht dat het niet goed zit. Intussen is het verkeer stil komen te liggen en er staat een Duitse bus met toeristen stil voor de motor van Jan. Ik overzie de situatie en handel gelijk door naar een winkeltje te lopen en verzoekde  mevrouw om de ambulance te bellen. Loop daarna terug en zie dat een Duitse dame met Jan bezig is. Ze is verpleegkundige en doet eigenlijk de eerste triage. Lijkt op het eerste oog mee te vallen; Jan is in  shock maar redelijk aanspreekbaar. Ik zet met hulp van een Duitse meneer de motor van Jan rechtop en zet mn aan de kant, zodat het verkeer weer verder kan.
Jan heeft veel pijn en gelukkig is de ambulance redelijk snel ter plaatse in dit afgelegen gebied. De ambulancebroeders leggen Jan in de ambulance. Jan vertelt me terloops nog  dat hij de stoeprand te laat zag en niet in degaten had dat de weg zich versmalde op de brug. ook vertelde hij dat hij de “ kop er niet goed bij had”

Hieronder de situatie op de brug: wegdek en trottoir zijn identiek……maar wel een hoge stoeprand.We kwamen van de kant waar de auto  op de foto staat.Jan klapte op de schuine rand voor de auto.

Het alarmnummer die ik belde vroeg me of het ernstig was, Aangezien we in afgelegen gebieden zijn sturen ze in geval van ernstige nood een helikopter en anders een ambulance. Nou doe maar een ambulance….

Ik ben in daarna gaan bellen met de alarmcentrale vd ANWB en met de alarmcentrale van de zorgverzekering en gelijk alles geregeld. Duidelijk was al snel dat Jan naar het ziekenhuis moest. Alle spullen van de motor gehaald en meegegeven in de ambulance. Tja en daar sta je dan alleen op brug met twee motoren. Pas toen zakte alles naar mn tenen en besef je wat er is gebeurd. Ben een poosje in het gras gaan zitten om bij te komen. Kon wel janken. Pffffff wat een ongelofelijk bizarre situatie. Het duurde ruim 4 uur voordat de recovery truck kwam om de motor van Jan op te halen. De chauffeur vertelt me dat de motor naar een depot in Skyle gaat, helemaal aan de westkust van Schotland, man daar wil ik m helemaal niethebben, maar ja wat voor keus heb ik?       Wat een dag…..

Tja en wat nu? Ik heb contact gehad met Jan en die was nog steeds in het ziekenhuis en onduidelijk wat er verder ging gebeuren. In overleg  met Jan besloten dat ik zou doorrijden naar Ullapool, onze bestemming van die dag,terwijl Jan in Inverness zou blijven, of in het ziekenhuis of in een hotel. Prachtige route en aomgeving maar het kwam niet echt binnen. Na anderhalf uur rijden kwam ik aan bij het Harbour House. Bij het inchecken het verhaal aan de eigenaar gedaan waarom ik alleen was. Hij liep naar achteren en kwam met een grote fles wiskhey terug en tapte een dubbele glas in. Hup in een keer achterover gekeild!

Later de avond bleek dat Jan zijn thuisbasis al van alles ,had geregeld, de zoon van Jan, Daan, had de boot van morgen( zaterdag) al geboekt en zou met een aanhanger naar Inverness rijden om hem op de halen, inclusief de motor.Het verbaasde me allemaal en beetje en had het idee dat het allemaal wat overhaast wordt geregeld. Jan weet immers niet dat de motor helemaal aan de andere kant van Schotland in een depot staat en het maar de vraag is of we de motor op zondsg uit dat depot mee krijgen, terwijl de terugreis al geboekt is voor maandagmiddag 17.00 uur………..
Daarnaast heb ik nog niet eens kunnen besluiten wat ik verder ga doen: ga ik alleen door of is het samen uit samen thuis? Ben echt wat flabbergasted na alles wat er vandaag is gebeurd en wat er nu ineens allemaal al geregeld schijnt te zijn.
Morgen maar verder kijken wat er gaat gebeuren.

Zaterdag 22 april
Na een onrustige nacht waarin elke keer weer het ongeluk herbeleefde eerst maar eens douchen en daarna een stevig ontbijt en dan maar eens overdenken wat te doen. Bel met Jan: zit in een hotel in Inverness en heeft pijn en ongemakken. Hij laat me de keuze of maandag mee terug of maandag met Hem. Jan vindt het geen probleem als ik m ga uitrijden. Besluit eerst maar eens te gaan ontbijten.
Het “ Harbour House” is een prachtig en knus hotelletje. Ik heb een tafeltje aan het raam en heb uitzicht op een prachtige baai van “Loch Broom” een  inham die uiteindelijk uitkomt in de Noordelijke Atlantische Oceaan. Aan de overkant zie ik de uitlopers van de hooglanden. De zon schijnt maar wordt langzamerhand ingepakt door donkere wolken. Het geeft een bijzonder mystiek daglicht

. Geweldig wakker worden zo, ben onder de indruk. Vergeet even de dag van gisteren. Maar ja de realiteit haalt me al snel weer terug: wat ga ik doen? Ik wil aan dé ene kant graag de route afmaken, maar weet ook dat het dan een moeilijke rit gaat worden. Ik kijk naar het weer voor de komende dagen, het wordt flink kouder en de kans op slecht weer neemt toe. Er wordt zelfs sneeuw voorspeld. Uiteindelijk wordt het dus toch samen uit samen thuis. Bel Jan en vertel hem dat ik zijn richting op kom. Ga nog een gedeelte van de route rijden en wijk dan halverwege af richting Inverness naar Jan. Pak mn spullen en pak het op mn Harley, waar ik zo blij mee ben, en tank nog even bij de plaatselijke garage en pak de de route naar het Noorden. Ik merk al dat het flink fris is en de zon is al achter de wolken verdwenen. Donker wolken rollen over de toppen van de bergen en zakken naar beneden. De route is weer prachtig en geniet , maar het wordt minder als het begint te regenen. Ik kom op de kruising die me naar het Noorden brengt, maar neem de afslag naar rechts die me naar Inverness zal brengen. Het is anderhalf uur later als ik over de Kessock Bridge Inverness inrijd.

het hotel van Jan ligt in de buitenwijk en snel gevonden.
Bel Jan in de lobby en even later is hij beneden.arm in een mitella, hand in het gips en met een gebroken schouderblad. Jan heeft inmiddels geregeld dat ik bij hem op de kamer kan. We praten wat en merken dat we nu eigenlijk pas toe komen aan het verwerken van het ongeluk. We hebben gisteren niet echt met elkaar kunnen spreken, Jan in de ambulance met de verpleegkundigen en ik druk aan het bellen en regelen. Het blijkt dat Jan een compleet ander beeld heeft van het ongeluk dan ik. Hij heeft niet in de gaten gehad dat hij zelf een aantal keren over zijn lengteas is gerold en dat de motor een complete draai in de lucht heeft gemaakt en vervolgens op de  linkercilinder terecht  kwam. Het is trouwens verbazend dat de motor zo einig schade heeft!

Daan is onderweg en zal hier zondag tegen het eind van de middag zijn. Daarna moeten we de motor nog ophalen die 2 uur verder rijden aan de westkust in een depot staat. Ik heb sterkte twijfels of dit allemaal wel op zondag gaat lukken……

Zondag 23 april Hotel Inverness,

Na het ontbijt en de koffie ben ik op verzoek van Jan maar gaan bellen of we de motor konden traceren en mee konden krijgen. Het bergingsbedrijf wist me te vertellen dat de motor in een depot bij hun stond maar dat het op zondag dicht is. De man aan de telefoon gaf me een ander nummer van zijn baas. Toen ik die belde had ik de indruk dat ik m wakker belde na een flinke avond stappen. Het kwam allemaal niet echt binnen. Hij vroeg me om later weer te bellen en hij zou in die tussentijd gaan kijken wat kon of niet.

Toen ik m terugbelde was al snel duidelijk dat we niet op zondag in het depot terecht konden. Hij wilde ook niet voor extra geld wat Jan m bood iets gaan doen. tevens gaf hij ons het nummer van de verzekeringsmaatschappij die hun opdracht had gegeven om de motor op te halen. Oke? Nou dat maar es gedaan en die vertelde ons heel snel dat het ook zeker niet op maandagochtend zou gaan lukken om alle papierwerk snel af  handelen: dat zou niet eerder dan woensdag of donderdag zijn. Nou helder! De motor zouden we dus niet mee krijgen. Kon ik me richten op de verzekering van Jan. Om een lang verhaal kort te maken: na drie uur telefoneren lukte het me om de motor via de verzekeringsmaatschappij te repatriëren naar Nederland…….. 

Nadat  Daan was gearriveerd hebben we de Harley op de aanhanger gezet en vastgesjord voor de rit van morgen naar Newcastle. Ben blij dat het allemaal klaar is en dinsdag zijn we weer thuis. Einde van een bijzonder avontuur.